برگزاری جشن بزرگداشت و تولد استاد جلیل ضیاءپور در بندر انزلی

پوشکین میندی نژاد گفت:

بازهم ضیاء پور نقاشی می کشد
با نور رنگهایش

ما را به طلا تبدیل می کند
یا رنگ گلهای سرخ

در ماه ؛ چهره بانویی عشایر
با لبخندی غمگین
آواز می خواند

و دشت آوای خود را سر می دهد
آن بانو غصه هایش را بیاد می آورد
و اشکهایش بر فرسودگی های چهره اش می ریزد

در امواج ماوراء سبز و قرمز
پروانه ای در گوشه ای از دار قالی
مشغول در آمدن از پیله خود است

و سایه های کاهگلی
از پوست چادرها فرو می چکند

و بره ها در قلب مرغزار بدنیا می آیند
و آن مرد چوپان می خندد از آمدن کودکی در میان رمه اش

در این باغستان سرخ در تابلوی ضیاء پور
من گریه تو را چون صدای دخترانه پرنده ای که اسیر باد شده
می شنوم

در این دشت گاهی سنگها خونین است
گاهی برای میمنت آمدن دوستی و یا سلامتی برای عروس و دامادی
بره ای قربانی می کنند

عروسی سپید بخت
دست دارد در دست
دامادی سیاه رخت

وه چه زیباست تابلوی ضیاء پور
آنجا که بوی نان می آید
و صدای کودکان
و گلی که در قلب تو روئید

همه نشانه زندگی ست